Over mij

Van jongs af aan heb ik het gevoel dat er meer is tussen hemel en aarde. Desondanks heb ik een nuchtere kijk op het leven en sta ik met beide voeten op de grond.

Als jong meisje was ik gevoelig en pikte ik veel op uit mijn omgeving aan subtiele waarnemingen. Iets wat mijn omgeving niet had, zo ervoer ik al gauw. Ik was regelmatig ziek en/of had last van kwaaltjes. Atopisch eczeem, chronische bronchitis en middenooronstekingen waren mij niet vreemd. Ik was gevoelig voor sferen/stemmingen en het voelde soms als zodanig alsof het van mezelf was.

In de loop der jaren leek dit alles minder te worden. Ik werd minder vaak ziek en mijn gevoeligheid leek op de achtergrond te raken. Ik was rustig van aard en voor de buitenwereld verlegen. Althans, deze stempel kreeg ik vanuit mijn omgeving opgedrukt. Jarenlang heb ik dit als waarheid aangenomen totdat ik erachter kwam dat ik hooggevoelig ben. Als kind was ik vaak op de achtergrond aanwezig. Iets wat onbewust uit (energetische) zelfbescherming gebeurde, zo weet ik nu.

Vooral in de pubertijd sloot ik mezelf af voor prikkels van buitenaf; elke vorm van emotie, sfeer of iets wat mij emotioneel kon raken. Zo heb ik jarenlang (vanaf mijn 13de tot aan mijn 19de) niet gehuild en leek ik compleet ongevoelig voor alles en iedereen. Achteraf was dit mijn overlevingsstrategie. Tijdens het sporten (ik beoefende fanatiek karate) maar ook tijdens de opleiding verpleegkunde kreeg ik regelmatig te horen waarom ik zo weinig emoties liet zien en/of waarom ik nooit huilde. Toen had ik het antwoord niet maar inmiddels weet ik wel beter.

Op een dag gaf mijn karateleraar een trap tegen mijn zonnevlecht (3de chakra). Ik had nog nooit van een chakra gehoord maar ik wist wel dat mijn opgekropte emoties daar lagen opgeslagen en dat ze door deze trap los waren gekomen. Voor twee uur lang kon ik alleen maar huilen en de jaren daarna keerde mijn gevoeligheid terug. Dit was overigens vooral te merken tijdens mijn werk als verpleegkundige. Zo voelde ik regelmatig aan wanneer iemand ging overlijden, een hartaanval kreeg of iets anders dat stond te gebeuren. Mijn collega's hadden het over een 'niet-pluis'-gevoel en ik heb lange tijd gedacht dat ik hetzelfde ervoer dan dat zij deden. Pas na jaren kwam ik erachter dat mijn gevoel sterker was dan dat van mijn collega's.

Achteraf weet ik dat ik tijdens mijn werk als verpleegkundige werd geholpen door mijn oma. Zij overleed toen ik 7 jaar oud was en werd mijn gids waarbij ik haar aanwezigheid vooral tijdens mijn werk in het ziekenhuis voelde. Om mezelf daaraan te herinneren, droeg ik een gouden ketting met een hangertje welke ik van haar had gekregen. Op dat hangertje staat een engeltje; mijn oma! De informatie die ik tijdens mijn werk kreeg, kwam op verschillende manieren tot mij weet ik achteraf. De ene keer voelde ik oma achter mij staan terwijl ze mij dingen influisterde. Een andere keer leek de informatie 'van boven' te komen. Ik had er nooit een verklaring voor en dacht er niet over na maar het bleek altijd te kloppen!

Inmiddels weet ik dat ik naast het contact met mijn oma, soms in directe verbinding met de Akasha Kronieken* stond. Iets waar ik me niet bewust van was. Het was voor mij gewoon zoals het was. Zo heb ik vele energetische ervaringen opgedaan waarbij het te ver voert om ze hier te beschrijven.

Uiteindelijk werd het voor mij onmogelijk om mijn beroep uit te oefenen. Na 20 jaar als verpleegkundige te hebben gewerkt, nam ik in 2015 adhoc ontslag uit het ziekenhuis. Daarna heb ik een jaar thuis gezeten. In dat jaar heb ik mezelf ingeschreven bij Kamer van Koophandel, het boek 'Een hemelse boodschap' geschreven en vooral uitgezocht wat ik wel en niet wilde doen. Door 'ongelukkige' omstandigheden raakte ik in een pittig proces van bewustwording. Om financiële redenen ben ik na dat jaar als verpleegkundige in de thuiszorg aan het werk gegaan. In 2019 liet ik mijn BIG registratie doorhalen en daarmee werd ik een niet-praktiserend verpleegkundige werkzaam als verzorgende IG. Alles met de intentie om, wanneer de tijd rijp zou zijn, uit de reguliere zorg te stappen en volledig in mijn eigen onderneming aan de slag te gaan. Iets wat uiteindelijk in juli 2024 is gebeurd. 

Over hooggevoeligheid heb ik in het verleden gelezen en ik wist dat ik een gevoelsmens was. Echter viel alles een paar jaar na de geboorte van onze oudste zoon op z'n plek. Hij bleek ook hooggevoelig en in hem herkende in veel van mezelf. Ook veel niet maar doordat ik me er in ging verdiepen, (her)ontdekte ik mezelf in dit plaatje. 

In 2011 werd onze jongste zoon geboren. Niet lang daarna ontdekte ik dat hij een alleengeboren tweeling is. Daarmee vielen er ook bij mij vele stukjes op z'n plek; want ook ik bleek een alleengeboren tweeling te zijn. Mijn persoonlijke puzzle werd hiermee steeds completer. Ook complexer daar er steeds iets anders/onverwachts op mijn pad verscheen.

In een vrij korte periode was er veel gebeurd. Ik had drie kinderen gekregen waarvan de twee jongens huilbaby's waren. Verder een goede vriendin onverwachts overleden (2011), het onverwachts overlijden van mijn moeder (2013) en de nodige helderwaarnemende ervaringen tijdens mijn werk als verpleegkundige. Dit alles heeft ertoe bijgedragen dat ik steeds gevoeliger werd. Zeker nadat er in 2012 door een medium werd 'bevestigd' dat zowel mijn zoon als ikzelf hooggevoelig zijn. Ook manlief bleek hooggevoelig. Er ging een wereld voor mij open. Daarop ben ik veel gaan lezen over hooggevoeligheid, nieuwetijdskinderen, de Nieuwe Tijd en aanverwante zaken die zich op dat moment aandiende. Voor mij voelde het als 'thuiskomen' maar ook als een noodzaak om ermee bezig te zijn. Voor onze zoon, voor mijzelf en voor ons hele gezin. Echter kon ik hier gevoelsmatig pas in verder nadat mijn moeder in 2013 overleed. Iets wat ik achteraf heb aangevoeld en geweten. Haar overlijden was de start van mijn proces van bewustwording naar bewust-zijn.

Dat dingen in het leven niet voor niets gebeuren blijkt voor mij steeds weer.
In allesomvattende Licht en Liefde.